Co powinieneś wiedzieć na temat EEG

mozg epilepsja padaczka

Bliższe spojrzenie na EEG

Zanim szczegółowo przyjrzymy się EEG, musimy zrozumieć, że żaden z testów nie powie na pewno, czy dana osoba cierpi na epilepsję, czy nie. Jednak te testy, wraz z innymi informacjami, mogą pomóc specjaliście zdecydować, czy padaczka jest prawdopodobną przyczyną napadów.  

Elektroencefalografy – EEG

Nie wszystkie napady są spowodowane epilepsją. Istnieją inne schorzenia, które mogą powodować u kogoś napad, na przykład cukrzyca. Różnica między  napadami padaczkowymi a innymi napadami polega na tym, że napady padaczkowe są spowodowane zaburzeniem pracy mózgu. Fakt, że napady padaczkowe zawsze rozpoczynają się w mózgu, jest ważny przy analizowaniu EEG. EEG sprawdza, co na daną chwile dzieje się w mózgu – aktywność komórek mózgowych. Nie pokazuje struktury mózgu (jak zbudowany jest mózg).  

„Fale mózgowe” i sygnały elektryczne

Komórki mózgowe (neurony) działają poprzez wysyłanie impulsów nerwowych z jednej komórki do drugiej w celu przekazywania wiadomości w mózgu i ciele. Te komunikaty, zwane potencjałami czynnościowymi, pojawiają się z powodu zmian ładunku elektrycznego komórek. Kiedy więc mózg „pracuje”, komórki komunikują się za pomocą sygnałów elektrycznych, a kiedy to robią, „wydzielają” elektryczność. To właśnie ta aktywność elektryczna, nazywana „falami mózgowymi”, jest rejestrowana przez EEG.

Sygnały elektryczne z mózgu są odbierane przez małe elektrody (o średnicy około jednego centymetra), które umieszcza się na głowie osoby. Elektrody rejestrują jedynie aktywność elektryczną mózgu; nie dają prądu. Elektrody nie mogą odbierać sygnałów elektrycznych z poszczególnych neuronów – komórki są o wiele za małe, tak samo jak i ładunek elektryczny. Zamiast tego rejestrują aktywność elektryczną z małych obszarów mózgu. EEG pokazuje funkcję mózgu i szuka obecności lub braku określonej aktywności mózgu w określonych obszarach mózgu. EEG nie może zinterpretować tego, co komunikaty „mówią” (lub tego, co myślisz!), jedynie to, co się dziej na daną chwile w mózgu.

Ponieważ sygnały elektryczne są nadal dość małe, są wzmacniane (żeby były silniejsze), aby można je było rejestrować. Aktywność jest rejestrowana na elektroencefalografie (maszynie rejestrującej) na papierze lub na komputerze.  

Neurony  – naukowa nazwa komórek nerwowych. Mózg składa się z milionów neuronów. Neurony kontrolują wszystkie funkcje organizmu, komunikując się za pomocą sygnałów elektrycznych.

System 10-20

Kiedy ktoś ma EEG, używa się pewnej liczby elektrod (zwykle 25-30). Elektrody te są umieszczane w określonych miejscach na głowie, co oznacza, że ​​różne elektrody mogą rejestrować aktywność różnych i znanych obszarów mózgu. Kiedy technik lub lekarz patrzy na wyniki EEG, może stwierdzić, jaka aktywność mózgu ma aktualnie miejsce.

Aby ustalić, gdzie umieścić elektrody, stosuje się specjalny układ zwany systemem 10-20. Każdą elektrodę umieszcza się na 10 lub 20 procent całkowitej odległości między określonymi punktami na głowie, dokonując pomiaru głowy osoby badanej i zaznaczając pozycję miękkim ołówkiem. Każda elektroda ma numer; wszystkie liczby nieparzyste znajdują się po lewej stronie głowy, a parzyste po prawej. Elektrody mają również literę, w zależności od obszaru mózgu, z którego są rejestrowane: F dla płata czołowego, T dla płata skroniowego, P dla ciemieniowego i O dla płatów potylicznych. Litera Z oznacza linię elektrod umieszczonych w linii środkowej głowy.  

Płaty czołowe  – obszar z przodu mózgu, za czołem. Płaty czołowe są odpowiedzialne za dobrowolny ruch (ruch, który zdecydujesz, że chcesz wykonywać, na przykład chodzenie i mówienie), świadome myślenie (na przykład decydowanie, że chcesz napić się herbaty), uczenie się, mowę i twoją osobowość.

Płaty skroniowe  – obszary mózgu z boku głowy, nad uszami. Płaty skroniowe są odpowiedzialne za tworzenie wspomnień i zapamiętywanie oraz emocje (takie jak uczucie szczęścia lub smutku). Są również zaangażowane w mowę, słuch i percepcję (jak postrzegamy otaczający nas świat).

Płaty ciemieniowe  – obszar mózgu na czubku głowy za płatami czołowymi. Płaty ciemieniowe kontrolują sposób odczuwania i rozumienia doznań. Kontrolują również sposób, w jaki oceniamy relacje przestrzenne (takie jak odległość między dwoma obiektami), naszą koordynację oraz zdolność czytania, pisania i wykonywania działań matematycznych.

Płaty potyliczne  – obszar z tyłu mózgu: z tyłu głowy. Płaty potyliczne są odpowiedzialne za nasz zmysł wzroku: odbieranie informacji z naszych oczu i przekładanie ich na to, co widzimy wokół nas.

Co pokazują odczyty?

EEG rejestruje aktywność elektryczną mózgu. Rodzaj aktywności mózgu, który ma miejsce, zależy od wielu różnych rzeczy: od tego, czy dana osoba nie śpi lub znajduje się w różnych fazach snu, co robi i czy ma otwarte lub zamknięte oczy. Pewnej aktywności obserwowanej u „zdrowych” dzieci nie można by oczekiwać u zdrowych osób dorosłych.

Co jest na fali?

Zapis EEG pokazuje różne rodzaje fal mózgowych. Fala to każdy rodzaj aktywności mózgu, który pojawia się w zapisie EEG jako kształt fali. Istnieją różne nazwy fal mózgowych, które są podzielone na pasma w zależności od ich częstotliwości lub liczby „fal” na sekundę (patrz poniżej), a każdy rodzaj fal wygląda inaczej na EEG. Niektóre fale mózgowe zachodzą w określonym czasie lub w różnych obszarach mózgu.

  • Fale alfa mają częstotliwość 8-13 fal na sekundę i są typowymi falami obserwowanymi u dorosłych, którzy są zrelaksowani z zamkniętymi oczami. Fale te są najwyraźniejsze w płatach potylicznych (części mózgu odpowiedzialnej za nasz wzrok i widzenie).
  • Fale beta mają częstotliwości większe niż 13 na sekundę. Często obserwuje się je u osób, które nie śpią, z otwartymi lub zamkniętymi oczami. Często są widoczne w płatach czołowych (odpowiedzialnych za świadome myślenie i ruch) oraz w centralnych obszarach mózgu.
  • Fale theta występują z częstotliwościami 4-7 fal na sekundę i są również nazywane wolną aktywnością. Fale theta występują podczas snu i u małych dzieci. Nie są one oczywiste u dorosłych, którzy nie śpią.
  • Fale delta mają częstotliwość do 4 fal na sekundę. Są to najwolniejsze rodzaje fal, ale mają największą amplitudę (najsilniejszy sygnał). Fale delta są powszechne u dzieci poniżej pierwszego roku życia. Zdarzają się również w czasie niektórych faz snu.
  • Fale gamma mają częstotliwość 26-100 fal na sekundę.
  • Kolce są bardzo szybkimi falami i są nazywane kolcami ze względu na ich kształt na EEG. Każdy trwa krócej niż 80 milisekund (mniej niż 1/12 sekundy) i może po nim następować powolna fala delta. Skoki wyraźnie wyróżniają się na tle innych aktywności mózgu w EEG.
  • Polyspikes to seria skoków, które następują szybko.
  • Fale kolczaste mają miejsce, gdy po jednym lub kilku krótkich skokach następuje powolna fala, a dzieje się to trzy razy na sekundę.
  • Ostre fale występują w ciągu 80-200 milisekund.  

Co to wszystko znaczy?

Tak więc EEG pokazuje, co dzieje się w mózgu podczas testu, ale dlaczego jest to pomocne w epilepsji? Napady padaczkowe są spowodowane zaburzoną aktywnością mózgu – co po prostu oznacza, że ​​normalna aktywność mózgu (a co za tym idzie prawidłowy odczyt EEG) zostaje nagle przerwana i ulega zmianie. Kiedy napad ma miejsce podczas EEG, zmienia się normalny wzorzec aktywności mózgu widoczny na odczycie EEG i można zobaczyć inną aktywność mózgu.

badanie eeg napad padaczkowy
EEG przedstawiający napad ogniskowy w lewym obszarze skroniowym (zakreślony).

W napadach ogniskowych zmiana aktywności mózgu jest widoczna tylko na elektrodach tej części mózgu, w której występuje napad. Odczyty z pozostałych elektrod pozostają takie same jak przy „normalnej” aktywności mózgu. W napadach uogólnionych zmienioną aktywność mogą wykryć wszystkie elektrody ze wszystkich części mózgu.  

badanie eeg napad padaczkowy
Zapis EEG pokazujący wtórne uogólnienie napadu od częściowego widocznego na obrazku powyżej.

Napady ogniskowe  – (wcześniej nazywane napadami częściowymi). Są to napady padaczkowe, które występują i dotyczą tylko części mózgu (nie obu stron mózgu) i zaczynają się od „ogniska” w mózgu. To, co dzieje w trakcie tych napadów, różni się w zależności od tego, która część mózgu jest dotknięta chorobą i co normalnie robi ta część mózgu.

Napady uogólnione   – napady, które występują w obu półkulach mózgu i wpływają na nie od samego początku. Istnieje wiele różnych rodzajów napadów uogólnionych, ale wszystkie one powodują utratę przytomności przez osobę, nawet na kilka sekund, i nie będą pamiętać samego napadu. Najbardziej znanym napadem uogólnionym jest napad toniczno-kloniczny (konwulsyjny).

Brzmi prosto, prawda?

Chociaż to wszystko brzmi prosto, wcale nie jest takie proste! Zwykle, gdy ktoś ma napad, napad nie powoduje typowego wzorca w EEG, tylko powoduje zmianę w EEG (chociaż istnieją pewne rodzaje padaczki, z którymi są powiązane typowe wzorce EEG). Oznacza to, że czasami zapis EEG jest opisywany jako „nienormalny” (to jest „nienormalna” aktywność mózgu), ale nie „dowodzi”, że dana osoba ma padaczkę.

Aby jeszcze bardziej to skomplikować, niektórzy ludzie mają „nieprawidłowe” EEG, ale nie mają padaczki. Ponadto wiele osób, które mają padaczkę, będzie miało „nieprawidłową” aktywność w EEG tylko wtedy, gdy będą miały napad w czasie przeprowadzania testu.

To dlatego badanie EEG nie może zdiagnozować padaczki i dlatego EEG jest używane wraz z innymi testami i badaniami.

Źródła

https://epilepsysociety.org.uk

Fast Facts: Epilepsy 2012 Martin J Brodie, Steven C Schachter, Patrick Kwan

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *